|
Elk jaar op tijdens de dodenherdenking treden we als scouting naar buiten. Bij de nationale herdenking op de Dam in Amsterdam, maar ook in onze eigen gemeente tijdens de herdenking in Nieuwenhoorn. We zijn met de kinderen bij de herdenkingsbijeenkomst in het kerkje , lopen voorop in de stoet van de kerk naar het monument en twee van onze jeugdleden dragen de krans die de burgemeester bij het document legt. |
Het past bij wat we als scouting aan kinderen willen overdragen; Voor onze maatschappij zijn we samen verantwoordelijk. Een keer per jaar gedenken we de mensen die omkwamen in de Tweede Wereldoorlog en daarna. Daarmee dragen we over dat vrijheid niet vanzelfsprekend is en het belangrijk is je in te zetten voor anderen.
Ook dit jaar waren gelukkig weer veel kinderen met en zonder ouders bij de herdenking. “Ik vond het heel zielig, en ik ben blij dat ik geweest ben”, was een opmerking van een van de scouts. En daarom zijn we er dus elk jaar bij. We zijn trots op de kinderen en jongeren die er bij waren!
Dodenherdenking op de Dam
Welpenleider Mang (in het dagelijks leven beter bekend onder de naam Chris), had afgelopen 4 mei de eer om deel uit te maken van het erecouloir tijdens de Nationale Herdenking op de Dam.
Een bijzondere maar vooral eervolle gebeurtenis, daar het erecouloir slechts toegankelijk is voor 24 “jonge” veteranen.
Omdat alles via een vast protocol moet verlopen, en het draaiboek voor deze gebeurtenis zelfs is opgemaakt in seconden, was hier nog wel wat voorbereiding voor nodig. Dus na wat dagen vooroefenen was het dan eindelijk zover. Schoenen, baret en medailles gepoetst, en op naar de Dam.
Omdat de bus niet tot het einde rijdt, konden we nog even de benen strekken door naar de Dam te marcheren, voordat de martelpartij van ruim 3uur stilstaan begon.
En dan breekt het moment van stilte aan, 2 minuten lang is er geen geluid te horen in Amsterdam, en sta je op 4 meter afstand van de Koninklijke familie je respect te betuigen aan alle gevallenen.
Of deze nu vanuit de Tweede Wereldoorlog zijn, of van een uitzending naar een oorlogsgebied pas geleden, iedereen staat daar met z’n eigen reden, maar vooral om dankbaar te zijn voor de vrijheid waarvan we nu allemaal kunnen genieten.